Je had gewoon ruimte nodig...

Vandaag kwam ik mocht kijken op een groep waar jij - 9- jarige jongen - regelmatig te vinden bent. In de eerste instantie lijkt er weinig aan de hand. En laat ik jullie gewoon lekker je ding doen. Maar al snel slaat de sfeer om. Ik hou in de gaten wat er gebeurt en of het voor iedereen veilig is. Na een tijdje zie ik dat het mis gaat. Jij springt boos over een hek en maakt een aantal dingen van de andere kinderen kapot. Ik zie in je ogen dat zij jou hebben geraakt. En jij reageert heftig, met je grote lijf en nog grotere emoties. Je heb het niet onder controle en gaat de anderen letterlijk te lijf. Ik haal je uit de situatie en laat je even met rust.

De anderen zeggen dat jij de aanstichter was, dat jij altijd zo snel overstuur bent. En juist zij weten precies hoe ze voor elkaar moeten krijgen dat jij ontploft!
Nadat je tot rust bent gekomen kom ik naar je toe, ik vraag je wat er gebeurde en jij kan erg goed verwoorden wat er gebeurde en hoe dat voor je was.
Ik vraag je: "Wat heb je nu nodig?". Jij wilde met twee andere vrienden alleen in een ruimte hutten bouwen. Dat mag je en dus ga je meteen aan de slag. Ineens zie ik een heel ander kind voor me. Een kind met een sprankeling in zijn ogen en plezier op zijn snoet.
Je had gewoon ruimte nodig...

Het is zo belangrijk dat kinderen ruimte krijgen, ruimte om te mogen zijn wie ze zijn. Om te mogen voelen en ervaren wat rust is. Dat is mijn missie! Samen met je kind op onderzoek naar wat hem of haar ruimte geeft en wat je nodig hebt om tot rust te komen. Want vanuit rust en ruimte komen de mooiste ideeën naar boven!