Lieve Sophie,
Jij bent een moeder van een lieve, eigenwijze, sterke, gevoelige dochter van drie. Je werkt hard en doet je best om alle ballen hoog te houden. Je werkt drie dagen in de week, zorgt voor een groot deel van het huishouden en voor je dochter, je wil graag sporten en je sociale contacten onderhouden. En je bent moe...

Zoals jij Sophie, zo lopen er veel meer moeders rond. Soms met een enorm schuldgevoel naar hun eigen kind, omdat ze af en toe wat tijd voor zichzelf vrij maakt.
Maar weet je Sophie, jij hebt tijd nódig, jij mag ruimte maken voor jezelf, voor je eigen wensen en dromen. En het mooiste is, als je deze maakt vanuit rust en ruimte. Dán maak je krachtige beslissingen, dan voel je wat juist is op dit moment.

En ik weet zeker dat jij voor jouw dochter wil dat ook zij leert om goede beslissingen te maken, om haar hart te volgen en te luisteren naar wat haar lichaam haar kan vertellen. 
En zij leert dat alleen maar door jouw voorbeeld te volgen. Als jij goed voor jezelf zorgt, zal zij dat ook gaan doen. Als jij luistert naar wat je hart je ingeeft, gaat zij dat ook doen.
Als jij ruimte voor jezelf neemt, komt er ook ruimte voor je gezin, voor keuzes die jullie allemaal sterker laten worden. Dan vind je kracht en kan jij als persoon, vrouw, echtgenote en moeder groeien. 
Dat is wat ik zo belangrijk vind om je mee te geven. Dat je vanuit rust, de kracht kan vinden om te groeien, naar meer licht, lucht en ruimte!

En Sophie, ik gun het je van harte, dat je de tijd neemt voor jezelf, je gezin en jullie leven samen.

Lieve groet,
​Ingrid

Afgelopen week mocht ik weer een aantal keer "mijn" lessen geven op het kinderdagverblijf waar ik werk. Wat blijft het toch elke keer fantastisch om te zien wat muziek en beweging met (jonge) kinderen doet.

Deze keer een meisje wat ontzettend veel moeite heeft om te wennen op de buitenschoolse opvang...Ze heeft veel verdriet en kan moeilijk tot spel of tot rust komen. Toch gaat ze wel mee met mijn activiteit.
Eerst met veel tranen en onrust, maar toch kiest ze zelf een matje uit om te gaan zitten.
Ze kijkt veel naar de anderen en voorzichtig ook naar mij. Al vrij snel doet ze mee met de oefeningen die ik voordoe. Ze kijkt goed en doet me na. Ik zorg ervoor dat ze mij goed kan zien, en dat ik haar zie (letterlijk en figuurlijk). Ik zorg voor oogcontact en af en toe een knipoog.

Na een tijdje merk ik dat telkens als de muziek aan gaat, haar tranen verdwijnen. Ze begint mee te doen en laat wat meer van zichzelf zien. Maar zodra de muziek stopt en ik de groep vraag om even te gaan zitten, komen haar tranen weer en weet ze niet zo goed raad met zichzelf.
De muziek begint weer en dit meisje vergeet even haar verdriet en zorgen, en neemt ruimte in. Mag zichzelf zijn en is een onderdeel van de groep. Na een uur bewegen, dansen, yoga en mooie muziek verlaat het meisje de gymzaal met een opgeruimder gevoel en meer rust.

Ik vind het fantastisch om te zien wat muziek doet, en zal dus ook zeker met "mijn" lessen doorgaan...En dit meisje, die ga ik vast en zeker vaker zien, want als je zo reageert op muziek, hoor je daar veel meer mee in aanraking te komen...

Vandaag kwam ik mocht kijken op een groep waar jij - 9- jarige jongen - regelmatig te vinden bent. In de eerste instantie lijkt er weinig aan de hand. En laat ik jullie gewoon lekker je ding doen. Maar al snel slaat de sfeer om. Ik hou in de gaten wat er gebeurt en of het voor iedereen veilig is. Na een tijdje zie ik dat het mis gaat. Jij springt boos over een hek en maakt een aantal dingen van de andere kinderen kapot. Ik zie in je ogen dat zij jou hebben geraakt. En jij reageert heftig, met je grote lijf en nog grotere emoties. Je heb het niet onder controle en gaat de anderen letterlijk te lijf. Ik haal je uit de situatie en laat je even met rust.

De anderen zeggen dat jij de aanstichter was, dat jij altijd zo snel overstuur bent. En juist zij weten precies hoe ze voor elkaar moeten krijgen dat jij ontploft!
Nadat je tot rust bent gekomen kom ik naar je toe, ik vraag je wat er gebeurde en jij kan erg goed verwoorden wat er gebeurde en hoe dat voor je was.
Ik vraag je: "Wat heb je nu nodig?". Jij wilde met twee andere vrienden alleen in een ruimte hutten bouwen. Dat mag je en dus ga je meteen aan de slag. Ineens zie ik een heel ander kind voor me. Een kind met een sprankeling in zijn ogen en plezier op zijn snoet.
Je had gewoon ruimte nodig...

Het is zo belangrijk dat kinderen ruimte krijgen, ruimte om te mogen zijn wie ze zijn. Om te mogen voelen en ervaren wat rust is. Dat is mijn missie! Samen met je kind op onderzoek naar wat hem of haar ruimte geeft en wat je nodig hebt om tot rust te komen. Want vanuit rust en ruimte komen de mooiste ideeën naar boven!

Peutercoaching?
Ik kan me voorstellen als je voor het eerst leest dat ik peutercoach ben, dat je denkt: “Peuters, zijn toch gewoon peuters?”.
En ja, daar moet ik je gelijk in geven. Maar meteen daarbij zul je ook wel begrijpen (als je zelf kinderen hebt, of met kinderen werkt), dat de peuterleeftijd één van de lastigste fases in een kinderleven is. Voor de peuter en voor jou als ouder of verzorger. 

Bijzonder
Peuters zijn bijzondere "wezens", ze draaien niet om de hete brij heen, maar laten zien wat er nodig is. En vaak zijn dat grenzen en duidelijkheid. Er verandert veel in het leven van een peuter. Ze gaan staan, lopen en leren communiceren. Soms gaan ze zo hard dat ze zichzelf voorbij lopen en niet weten hoe ze mogen handelen, dus gaan bijten/slaan/schoppen. Zorg voor voldoende ruimte in huis en ga vooral veel naar buiten. Laat hem bewegen/dansen/lekker gek doen, zodat hij zijn emoties en naar buiten willende energie kwijt kan. Wanneer ik werk met peuters en ouders, merk ik dat er bij kinderen vaak een behoefte ligt aan letterlijke en figuurlijke ruimte.
 
Peuters leren voor zichzelf te gaan staan, ze leren ruimte in te nemen en houden ons daarbij vaak een mooie spiegel voor. Hoeveel ruimte neem jij bijvoorbeeld in binnen je gezin, of in je werk?
Als peutercoach werk ik vooral met moeders van peuters, ik ga op zoek naar wat jouw peuter je wil vertellen en kom een kijkje nemen bij je thuis.
 
Wanneer schakel je mij als peutercoach in?
Op het moment dat jij het zelf even niet meer weet. Op het moment dat je met je handen in het haar zit. En natuurlijk kun je dan je vriendinnen of je eigen moeder om raad vragen, maar toch weet je van binnen vaak zelf wel wat er nodig is. Het kan dan juist fijn zijn dat er een “buitenstaander” naast je meekijkt. Ik zeg met nadruk “NAAST”, omdat ik het erg belangrijk vind om samen met jullie te kijken naar jullie specifieke situatie. Ik ga jullie niet vertellen, hoe je het allemaal moet aanpakken.
Ik geef je wel tips en richtlijnen, afgestemd op jouw vraag en situatie.
 
Wat doe ik dan met de peuters?
Ik werk heel veel met muziek, dans en creatieve werkvormen. Dat doe ik op verschillende locaties, in mijn praktijkruimte aan huis, buiten (in het bos), maar veel ook gewoon bij jou thuis. Ik kom een aantal keer bij jullie kijken en spelen met je kind. Ik zie dan snel wat er nodig is en wat je kind jullie laat zien.
 
Peuters kunnen nog niet altijd duidelijk maken wat ze willen of voelen, maar door muziek, dans en spel laten ze erg veel zien.
Ik heb een eigen “programma” gemaakt: De Koru Express. Daarin ga ik aan de slag met peuters en hun ouders, of groepen kinderen in de basisschoolleeftijd. We werken met verschillende muzieksoorten om verschillende emoties te voelen en ervaren. Ook werk ik in thema’s en geef ik mijn lessen op kinderdagverblijven en scholen.
 
Meer informatie
Je kunt bij me terecht met al je opvoedvragen en de dingen waar je tegenaan loopt. Op mijn website staat veel informatie in blogs en video’s. Ook kan je daar mijn gratis e-book: “Van peuterpuber naar peuterpret!” aanvragen.
Wil je meer weten:
www.korukindercoaching.nl
​

Waarom houden peuters zo van herhaling? 
Het is eigenlijk heel simpel: Peuters leren door herhaling, door steeds hetzelfde te horen en te zien. Vandaar dat ze ook 100x om hetzelfde verhaaltje vragen, of steeds hetzelfde liedje willen horen.

Het geeft veiligheid.
Peuters houden van voorspelbaarheid, het geeft veiligheid in een voor hen “onveilige”, nieuwe, grote wereld. Ze ontwikkelen zich op deze leeftijd super snel. Ze lopen zichzelf soms letterlijk voorbij en hebben dan echt behoefte aan houvast.

Structuur door de dag.
Ook door de dag heen willen kinderen een duidelijke structuur. Probeer dus zoveel mogelijk de dag hetzelfde te laten verlopen, dezelfde tijd te eten en naar bed te gaan. Ook in de kinderopvang wordt hier vaak goed rekening mee gehouden en verlopen de dagen vrijwel altijd volgens dezelfde structuur.

Mag er dan nooit een uitzondering zijn?
Dit wil niet zeggen dat er geen uitzonderingen mogen zijn, maar vraag je wel af wie je er blij mee maakt? Het loopt namelijk niet altijd lekker als een peuter niet weet wat er staat te gebeuren. Hij wordt onrustig, of gaat vervelen. En uiteindelijk heb je er allemaal "last" van...

Wil je meer weten over de ontwikkeling van peuters en waarom ze doen wat ze doen?
Kom dan naar één van mijn thema-ochtenden of thema-avonden.
Voor moeders: Klik HIER
Voor professionals: Klik HIER

Van de week liep ik met mijn zoon naar de badkamer om zijn tanden te gaan poetsen. We hadden een hele fijne dag gehad. De kids konden lekker naar buiten en hebben dus ook flink gespeeld op de trampoline en met de voetbal. Onze zoon van 5 jaar is gek op voetballen, en blijkbaar zo gek dat hij zijn voetbal mee naar bed wilde nemen. Ik zag al aan zijn hele houding dat hij die bal ECHT MEE NAAR BED wilde nemen. Nu vond ik dat niet zo'n goed idee en had ik een aantal opties:
1. Ik kon gewoon tegen hem zeggen: "Nee, de bal blijft beneden" - Gevolg was waarschijnlijk een driftbui en dat is niet zo handig voor het slapen gaan...
2. Toegeven - Had gekund, maar voor mijn gevoel ook niet zo slim omdat ik dan toch als moeder niet geheel geloofwaardig meer overkom...
3. Een positieve draai aan de situatie geven - Daar koos ik dus voor:
Ik vertelde hem dat hij wel een foto van de bal kon maken met zijn ogen. Dan was het toch alsof hij de bal mee naar boven mocht nemen. En onze zoon keek naar zijn bal, knipperde met zijn ogen en zei; "Ja, nu heb ik een foto gemaakt en kan ik lekker over mijn bal gaan dromen."
En al kletsend liepen we samen naar boven.
Sindsdien hoor ik het hem vaker zeggen: "Even een foto met mijn ogen maken!". Erg leuk om te zien dat zo'n kleine opmerking, meteen raak was.
Misschien kan jij het met je kind ook eens uitproberen ;). 

Het is heerlijk om voor te lezen aan je kinderen, tòch? Tenminste ik vind het heerlijk en mijn kinderen genieten er ook van. Ik was vroeger al een echte boekenwurm, nu neem ik er te weinig tijd voor om eens een boek te lezen. Maar samen met de kinderen lees ik elke dag, meestal ook wel vaker op één dag. We hebben dan ook op meerdere plekken in huis een kast met kinderboeken staan. Beneden in de kamer, in mijn praktijkruimte en op de slaapkamer van Job. Ze komen regelmatig zelf met een boekje aanlopen. Ook "lezen" ze graag zelf. Lekker even hangen op de bank of liggen op de zitzak. Ik denk dat onze kinderen, net zoals ik, een boek lezen om tot rust te komen. Om je hoofd even "uit" te zetten. Om zelf niet na te hoeven denken of jezelf te bewijzen.

Vandaag beginnen de Nationale Voorleesdagen, lees hier meer. Deze dagen staan in het teken van voorlezen en er worden ook verschillende leuke evenementen georganiseerd. Vandaag kun je bij ons in de bibliotheek in het dorp met je kinderen naar een "Pyjama Party". De kinderen komen in Pyjama en met knuffel naar de bieb, daar wordt voorgelezen en krijgen ze wat te drinken. Erg leuk, wij gaan er zeker heen!

Als je het ook zo leuk vind om thuis voor te lezen, heb je hier een aantal tips om het nóg leuker te maken:
- Neem de tijd en zorg ervoor dat er geen afleiding is, voor jou en je kinderen. Dus telefoon/radio/tv UIT!
- Maak het gezellig, lekker knus onder een dekentje, of in het grote bed. Dicht bij elkaar en zorgen voor verbinding met je kind.
- Laat je kinderen eens raden wat er gaat gebeuren. "Wat neemt boer Boris nog allemaal meer mee naar het strand?" (Boer Boris gaat naar zee) "Wie zou de onderbroeken hebben gestolen? " (Opa en oma Oelewapper en het raadsel van de verdwenen onderbroeken).
- Schuw moeilijke woorden niet, kinderen begrijpen vaak veel meer dan we denken. Je kan, als je merkt aan je kind dat het het woord niet begrijpt, een ander woord gebruiken. En het daarmee duidelijk maken. Kinderen leren snel :)
- Lees gerust hetzelfde verhaal vaker voor. In mijn e-book lees je meer over waarom herhaling belangrijk is. Meld je aan voor mijn nieuwsbrief en ontvang het e-book in je mailbox :)

Heel veel plezier met (voor)lezen en laat je me weten welk boek vandaag favoriet was?

Terwijl we als gezin zijnde weer proberen in een fijn ritme te komen na de kerstvakantie, lukt het onze kids ook nog prima om het ons wel eens erg moeilijk te maken :)
Samen spelen? Tsja, dat lukt regelmatig best prima. Maar ook hier gaat het wel eens mis tussen de peuter die haar autonomie verdedigt en een kleuter die ook duidelijk zijn mannetje staat.
En het ging dus even helemaal mis...Want als je allebei wil spelen met dezelfde vishengel, wie krijgt hem dan uiteindelijk?
Heel trots ben ik er niet op, maar het is wel soms de realiteit. Ook als peutercoach verlies ik soms mijn geduld :)
In de eerste instantie liet ik de kinderen even met rust. Ik wilde kijken of ze het zelf konden oplossen. Maar al snel bleek dat ze beide niet gingen toegeven. Toen ze elkaar letterlijk in de haren vlogen besloot ik wel in te grijpen. Ik probeerde het eerst rustig en met zachte stem, maar dat mocht duidelijk niet baten. Dus uiteindelijk toch met hardere stem de twee uit elkaar gehaald. Na even afkoelen konden we het er samen over hebben. Ze bleven allebei erg gehecht aan dezelfde de vishengel, dus we konden er geen afspraken over maken (zoals om de beurt). Dat betekende dat de betreffende vishengel bovenop de kast ging.
Nadat de storm weer tot rust was gekomen bij ons allemaal, leek het me verstandig om het roer om te gooien. Ik stelde voor om een spelletje "Uno" te spelen. We zijn allemaal amper bijgekomen van de commotie van net en zijn begonnen met het eerste spelletje als onze kleuter zegt: "Gezellig zo, hè mam, met zijn vieren!".
De moraal van dit verhaal? Onze kinderen probeerden ons iets duidelijk te maken, ze wilden oprechte aandacht en rust. En dat hebben ze ook gekregen...

Fijn is het eigenlijk wel, om te weten dat vrijwel alle peuters hetzelfde doormaken. Ze liggen allemaal wel een keer gillend op de grond in de Jumbo. Of zorgen voor het schaamrood op je kaken als je lekker aan het eten bent in een chique restaurant en dat je peuterdochter roept "Ik heb een scheetje gelaten!". 
Fijn dat je als peutermoeder dus ook heel veel lotgenoten hebt.
Maar wat maakt het nou toch zo zwaar? Waarom hebben we allemaal wel eens gedacht onze #peuterpuber achter het behang te plakken, of op Marktplaats te zetten? Ja, ik ook!
Het feit dat het soms zo ontzettend lastig is, heeft er mee te maken dat onze peuters ons iets duidelijk willen maken. Door schade en schande heb ik dit geleerd (en leer ik nog elke dag met jullie mee ;) )
Ik geloof er echt in, dat in de peuterperiode, peuterpubertijd, “ik ben twee en ik zeg nee-fase”, de terrible two’s (en ga zo maar door), iets heel erg belangrijks gebeurt. Bij onze peuter, maar ook zeker bij ons als moeders! We krijgen er gratis en voor niets een aantal “SuperMAMpowers” bij!
Daarom ben ik peutercoach geworden, ik wil de kennis en overtuigingen die ik over peuters heb, delen met jullie als mede-peuterouders en professionals.
Er valt namelijk zoveel te leren van onze kleine “monsters” :)
Wil jij ook meer weten over de "SuperMAMpowers" die jij krijgt van je peuter? Ik geef op maandag 9 januari een "SuperMAM" workshop! Er volgt snel meer informatie over deze workshop op mijn site en via Facebook.