Dit is Luuk, hij is zeven jaar. Hij heeft altijd al de lat hoog gelegd, doet nieuwe dingen pas als hij zeker weet dat hij ze kan, kruipen, lopen, fietsen. Hij kan erg gefrustreerd raken als iets niet lukt. Het is vrijwel nooit goed genoeg. Hij legt zelf de lat flink hoog. Luuk is erg gevoelig voor complimentjes maar juist ook voor "commentaar" of ruzie. Hij houdt van harmonie en gedijt dan het beste. Luuk vind het niet fijn als er opeens harde geluiden zijn of fel licht, hij schrikt snel. Luuk kan niet tegen onrecht en zeker niet tegen verliezen. Hij wil graag vrienden zijn met "iedereen" en is van kleins af aan al sociaal. Lachte als baby naar iedereen en maakt makkelijk contact. Soms wat verlegen in nieuwe situaties en altijd een beetje "op zijn hoede". Luuk is geboren met een keizersnede, geen spoed maar omdat de weeën bij zijn moeder niet doorzetten was een keizersnede nodig. Zijn moeder vond dat wel even slikken, want zij wilde zo graag een "natuurlijke" bevalling. Ook zij legt de lat wel eens wat hoog :). Op het moment dat Luuk geboren werd, was dat een enorme overgang en werd er van alles voor hem bepaald, want wat hij zelf deed was namelijk niet "goed genoeg". Dit moment bepaalde voor hem een patroon van nu. Zo kijk ik naar kinderen en hun gedrag. Via geboortepatronen is er zoveel meer duidelijk te krijgen waarom kinderen doen wat ze doen. Gedrag is namelijk altijd logisch! Wil je meer weten over je eigen kind en zijn geboortepatronen? www.korukindercoaching.nl/je-geboorte-in-kaart Koru Kindercoaching: (Op) Groeien vanuit rust en ruimte! Meer lezen over geboortepatronen? Snelle geboorte: Snelle Jelle Geboren d.m.v. een inleiding: In paniek! Navelstrengomstrengeling: Bang zijn Na de geboorte bij moeder weggehaald: Afscheid nemen Keizersnede: Hoe hoog leg jij de lat?
0 Reacties
Dit is Renske. Renske is een meisje van net 8 jaar. Ze is vaak bang. Bang in het donker. Maar ook bang om nieuwe dingen te proberen. Nieuwe dingen zijn heel spannend om te doen.
Renske mag sinds een week of drie naar een nieuwe BSO-groep, ze is namelijk een paar weken geleden 8 jaar geworden. Hoewel ze op haar "oude" groep het ontzettend naar haar zin had, lijkt ze zich ineens meer in zichzelf terug te trekken op deze groep. Ze gaat andere kinderen uit de weg, zoekt ook weinig contact met de pedagogisch medewerkers. Tijdens een activiteit met verkleden, wordt Renske ineens heel boos...Ze rent de gang op en sluit zich op in de wc. Een van de andere kinderen wilde haar helpen met verkleden en deed een mooie sjaal om de nek van Renske. Maar wat voor haar een mooie sjaal leek, leek voor Renske wel alsof er twee handen strak om haar nek zaten. Als Renske emotioneel is, boos/ verdrietig zie je in haar nek rode vlekken komen. Precies daar waar bij de geboorte haar navelstreng om haar nek zat... Van de week sprak ik twee moeders waarbij de kinderen veel angsten vertonen. Bang om nieuwe situaties aan te gaan. Veel strijd hebben met zichzelf en anderen. Als ze spanning ervaren hebben ze zelfs wel eens het gevoel te "stikken". Stappen zetten in hun ontwikkeling kost hen erg veel moeite. Misschien herken je het bij één van je kinderen, of bij jezelf. Ik hoor het in ieder geval erg vaak dat er mensen/kinderen geboren zijn met hun navelstreng om hun nek. Als er een navelstreng om de nek van een baby zit, zorgt elke wee ervoor dat deze strakker om de nek komt zitten. Als je daarover nadenkt besef je je wel dat dat erg spannend moet hebben gevoeld bij de baby op dat moment. Je krijgt het steeds benauwder, je hebt het gevoel te stikken. En ineens ben je er, de navelstreng wordt snel van je nek gehaald en je krijgt weer lucht. Deze kinderen hebben rust en ruimte nodig om kleine stappen te mogen zetten. Vanuit een hele veilige positie waarbij iemand hen ondersteunt en bemoedigt. Om zo te laten ervaren dat ze zelf nu meer controle kunnen hebben...Dat ze wel lucht hebben. Een geboorte in kaart gesprek, brengt alle aspecten samen van een zwangerschap en geboorte. Het zorgt voor een connectie tussen gedrag en de reden van het gedrag. Het geeft rust en biedt handvatten om je kind vooruit te helpen. Meer weten? Kijk op mijn site en volg zeker mijn pagina, ik deel veel informatie over dit onderwerp. Koru Kindercoaching: (Op) Groeien vanuit rust en ruimte. Coachprofessional, specialist in het jonge kind. Dit is Saartje, ze is 3 jaar. Saartje heeft altijd moeite met afscheid nemen van mama op het kinderdagverblijf. Ze huilt flink en klampt zich aan mama vast. De leidsters van het kinderdagverblijf zeggen tegen haar moeder: "Maak het afscheid maar zo kort mogelijk, ga maar zo snel mogelijk weg". De moeder van Saartje doet dit met pijn in haar hart en vele tranen.
En inderdaad na weken van hartverscheurend huilen van Saartje (en het korte afscheid van mama), wordt het huilen minder... Maar is er nu ook echt gekeken naar de behoefte van Saartje? Saartje is op "natuurlijke wijze" geboren, haar moeder heeft voordat Saartje geboren werd, een pethidine-prik gehad. Moeder was daar even flink de kluts van kwijt en miste daardoor de verbinding met Saartje. Ze voelden elkaar niet helemaal goed meer aan. Saartje werd geboren en mocht meteen even bij haar moeder liggen. Haar moeder moest na ruim een half uur naar de O.K, voor een aantal hechtingen. Door een spoedgeval tussendoor, duurde deze operatie geen 20 minuten maar 2 1/2 uur. 2 1/2 uur waarin Saartje en haar moeder elkaar kwijtraakten. Dat heeft natuurlijk een grote indruk achter gelaten op Saartje (en haar moeder). Saartje heeft toen besloten, ik laat mijn mama nooit meer los! Zo kijk ik naar kinderen en hun gedrag. Via geboortepatronen is er zoveel meer duidelijk te krijgen waarom kinderen doen wat ze doen. Binnenkort weer een verhaal, dan vertel ik jullie over Luuk, die heel erg gefrustreerd raakt als hem iets niet lukt... Wil je meer weten over je eigen kind en zijn geboortepatronen? www.korukindercoaching.nl/je-geboorte-in-kaart Koru Kindercoaching: (Op) Groeien vanuit rust en ruimte! Afgelopen week mocht ik weer een aantal keer "mijn" lessen geven op het kinderdagverblijf waar ik werk. Wat blijft het toch elke keer fantastisch om te zien wat muziek en beweging met (jonge) kinderen doet.
Deze keer een meisje wat ontzettend veel moeite heeft om te wennen op de buitenschoolse opvang...Ze heeft veel verdriet en kan moeilijk tot spel of tot rust komen. Toch gaat ze wel mee met mijn activiteit. Eerst met veel tranen en onrust, maar toch kiest ze zelf een matje uit om te gaan zitten. Ze kijkt veel naar de anderen en voorzichtig ook naar mij. Al vrij snel doet ze mee met de oefeningen die ik voordoe. Ze kijkt goed en doet me na. Ik zorg ervoor dat ze mij goed kan zien, en dat ik haar zie (letterlijk en figuurlijk). Ik zorg voor oogcontact en af en toe een knipoog. Na een tijdje merk ik dat telkens als de muziek aan gaat, haar tranen verdwijnen. Ze begint mee te doen en laat wat meer van zichzelf zien. Maar zodra de muziek stopt en ik de groep vraag om even te gaan zitten, komen haar tranen weer en weet ze niet zo goed raad met zichzelf. De muziek begint weer en dit meisje vergeet even haar verdriet en zorgen, en neemt ruimte in. Mag zichzelf zijn en is een onderdeel van de groep. Na een uur bewegen, dansen, yoga en mooie muziek verlaat het meisje de gymzaal met een opgeruimder gevoel en meer rust. Ik vind het fantastisch om te zien wat muziek doet, en zal dus ook zeker met "mijn" lessen doorgaan...En dit meisje, die ga ik vast en zeker vaker zien, want als je zo reageert op muziek, hoor je daar veel meer mee in aanraking te komen... Vandaag kwam ik mocht kijken op een groep waar jij - 9- jarige jongen - regelmatig te vinden bent. In de eerste instantie lijkt er weinig aan de hand. En laat ik jullie gewoon lekker je ding doen. Maar al snel slaat de sfeer om. Ik hou in de gaten wat er gebeurt en of het voor iedereen veilig is. Na een tijdje zie ik dat het mis gaat. Jij springt boos over een hek en maakt een aantal dingen van de andere kinderen kapot. Ik zie in je ogen dat zij jou hebben geraakt. En jij reageert heftig, met je grote lijf en nog grotere emoties. Je heb het niet onder controle en gaat de anderen letterlijk te lijf. Ik haal je uit de situatie en laat je even met rust.
De anderen zeggen dat jij de aanstichter was, dat jij altijd zo snel overstuur bent. En juist zij weten precies hoe ze voor elkaar moeten krijgen dat jij ontploft! Nadat je tot rust bent gekomen kom ik naar je toe, ik vraag je wat er gebeurde en jij kan erg goed verwoorden wat er gebeurde en hoe dat voor je was. Ik vraag je: "Wat heb je nu nodig?". Jij wilde met twee andere vrienden alleen in een ruimte hutten bouwen. Dat mag je en dus ga je meteen aan de slag. Ineens zie ik een heel ander kind voor me. Een kind met een sprankeling in zijn ogen en plezier op zijn snoet. Je had gewoon ruimte nodig... Het is zo belangrijk dat kinderen ruimte krijgen, ruimte om te mogen zijn wie ze zijn. Om te mogen voelen en ervaren wat rust is. Dat is mijn missie! Samen met je kind op onderzoek naar wat hem of haar ruimte geeft en wat je nodig hebt om tot rust te komen. Want vanuit rust en ruimte komen de mooiste ideeën naar boven! Peutercoaching?
Ik kan me voorstellen als je voor het eerst leest dat ik peutercoach ben, dat je denkt: “Peuters, zijn toch gewoon peuters?”. En ja, daar moet ik je gelijk in geven. Maar meteen daarbij zul je ook wel begrijpen (als je zelf kinderen hebt, of met kinderen werkt), dat de peuterleeftijd één van de lastigste fases in een kinderleven is. Voor de peuter en voor jou als ouder of verzorger. Bijzonder Peuters zijn bijzondere "wezens", ze draaien niet om de hete brij heen, maar laten zien wat er nodig is. En vaak zijn dat grenzen en duidelijkheid. Er verandert veel in het leven van een peuter. Ze gaan staan, lopen en leren communiceren. Soms gaan ze zo hard dat ze zichzelf voorbij lopen en niet weten hoe ze mogen handelen, dus gaan bijten/slaan/schoppen. Zorg voor voldoende ruimte in huis en ga vooral veel naar buiten. Laat hem bewegen/dansen/lekker gek doen, zodat hij zijn emoties en naar buiten willende energie kwijt kan. Wanneer ik werk met peuters en ouders, merk ik dat er bij kinderen vaak een behoefte ligt aan letterlijke en figuurlijke ruimte. Peuters leren voor zichzelf te gaan staan, ze leren ruimte in te nemen en houden ons daarbij vaak een mooie spiegel voor. Hoeveel ruimte neem jij bijvoorbeeld in binnen je gezin, of in je werk? Als peutercoach werk ik vooral met moeders van peuters, ik ga op zoek naar wat jouw peuter je wil vertellen en kom een kijkje nemen bij je thuis. Wanneer schakel je mij als peutercoach in? Op het moment dat jij het zelf even niet meer weet. Op het moment dat je met je handen in het haar zit. En natuurlijk kun je dan je vriendinnen of je eigen moeder om raad vragen, maar toch weet je van binnen vaak zelf wel wat er nodig is. Het kan dan juist fijn zijn dat er een “buitenstaander” naast je meekijkt. Ik zeg met nadruk “NAAST”, omdat ik het erg belangrijk vind om samen met jullie te kijken naar jullie specifieke situatie. Ik ga jullie niet vertellen, hoe je het allemaal moet aanpakken. Ik geef je wel tips en richtlijnen, afgestemd op jouw vraag en situatie. Wat doe ik dan met de peuters? Ik werk heel veel met muziek, dans en creatieve werkvormen. Dat doe ik op verschillende locaties, in mijn praktijkruimte aan huis, buiten (in het bos), maar veel ook gewoon bij jou thuis. Ik kom een aantal keer bij jullie kijken en spelen met je kind. Ik zie dan snel wat er nodig is en wat je kind jullie laat zien. Peuters kunnen nog niet altijd duidelijk maken wat ze willen of voelen, maar door muziek, dans en spel laten ze erg veel zien. Ik heb een eigen “programma” gemaakt: De Koru Express. Daarin ga ik aan de slag met peuters en hun ouders, of groepen kinderen in de basisschoolleeftijd. We werken met verschillende muzieksoorten om verschillende emoties te voelen en ervaren. Ook werk ik in thema’s en geef ik mijn lessen op kinderdagverblijven en scholen. Meer informatie Je kunt bij me terecht met al je opvoedvragen en de dingen waar je tegenaan loopt. Op mijn website staat veel informatie in blogs en video’s. Ook kan je daar mijn gratis e-book: “Van peuterpuber naar peuterpret!” aanvragen. Wil je meer weten: www.korukindercoaching.nl
Jonge kinderen zijn lang niet altijd in staat om woorden te geven aan hun emoties. Zelfs wij als volwassenen vinden dat soms nog ontzettend moeilijk. Maar wat is bijna het eerste wat we tegen een kind zeggen dat het lastig heeft? "Kom eens bij me, vertel eens wat er is gebeurd".
|
Archieven
April 2019
Categorieën
Alles
|