Lieve Sophie,
Jij bent een moeder van een lieve, eigenwijze, sterke, gevoelige dochter van drie. Je werkt hard en doet je best om alle ballen hoog te houden. Je werkt drie dagen in de week, zorgt voor een groot deel van het huishouden en voor je dochter, je wil graag sporten en je sociale contacten onderhouden. En je bent moe...

Zoals jij Sophie, zo lopen er veel meer moeders rond. Soms met een enorm schuldgevoel naar hun eigen kind, omdat ze af en toe wat tijd voor zichzelf vrij maakt.
Maar weet je Sophie, jij hebt tijd nódig, jij mag ruimte maken voor jezelf, voor je eigen wensen en dromen. En het mooiste is, als je deze maakt vanuit rust en ruimte. Dán maak je krachtige beslissingen, dan voel je wat juist is op dit moment.

En ik weet zeker dat jij voor jouw dochter wil dat ook zij leert om goede beslissingen te maken, om haar hart te volgen en te luisteren naar wat haar lichaam haar kan vertellen. 
En zij leert dat alleen maar door jouw voorbeeld te volgen. Als jij goed voor jezelf zorgt, zal zij dat ook gaan doen. Als jij luistert naar wat je hart je ingeeft, gaat zij dat ook doen.
Als jij ruimte voor jezelf neemt, komt er ook ruimte voor je gezin, voor keuzes die jullie allemaal sterker laten worden. Dan vind je kracht en kan jij als persoon, vrouw, echtgenote en moeder groeien. 
Dat is wat ik zo belangrijk vind om je mee te geven. Dat je vanuit rust, de kracht kan vinden om te groeien, naar meer licht, lucht en ruimte!

En Sophie, ik gun het je van harte, dat je de tijd neemt voor jezelf, je gezin en jullie leven samen.

Lieve groet,
​Ingrid

Afgelopen week mocht ik weer een aantal keer "mijn" lessen geven op het kinderdagverblijf waar ik werk. Wat blijft het toch elke keer fantastisch om te zien wat muziek en beweging met (jonge) kinderen doet.

Deze keer een meisje wat ontzettend veel moeite heeft om te wennen op de buitenschoolse opvang...Ze heeft veel verdriet en kan moeilijk tot spel of tot rust komen. Toch gaat ze wel mee met mijn activiteit.
Eerst met veel tranen en onrust, maar toch kiest ze zelf een matje uit om te gaan zitten.
Ze kijkt veel naar de anderen en voorzichtig ook naar mij. Al vrij snel doet ze mee met de oefeningen die ik voordoe. Ze kijkt goed en doet me na. Ik zorg ervoor dat ze mij goed kan zien, en dat ik haar zie (letterlijk en figuurlijk). Ik zorg voor oogcontact en af en toe een knipoog.

Na een tijdje merk ik dat telkens als de muziek aan gaat, haar tranen verdwijnen. Ze begint mee te doen en laat wat meer van zichzelf zien. Maar zodra de muziek stopt en ik de groep vraag om even te gaan zitten, komen haar tranen weer en weet ze niet zo goed raad met zichzelf.
De muziek begint weer en dit meisje vergeet even haar verdriet en zorgen, en neemt ruimte in. Mag zichzelf zijn en is een onderdeel van de groep. Na een uur bewegen, dansen, yoga en mooie muziek verlaat het meisje de gymzaal met een opgeruimder gevoel en meer rust.

Ik vind het fantastisch om te zien wat muziek doet, en zal dus ook zeker met "mijn" lessen doorgaan...En dit meisje, die ga ik vast en zeker vaker zien, want als je zo reageert op muziek, hoor je daar veel meer mee in aanraking te komen...

Fijn is het eigenlijk wel, om te weten dat vrijwel alle peuters hetzelfde doormaken. Ze liggen allemaal wel een keer gillend op de grond in de Jumbo. Of zorgen voor het schaamrood op je kaken als je lekker aan het eten bent in een chique restaurant en dat je peuterdochter roept "Ik heb een scheetje gelaten!". 
Fijn dat je als peutermoeder dus ook heel veel lotgenoten hebt.
Maar wat maakt het nou toch zo zwaar? Waarom hebben we allemaal wel eens gedacht onze #peuterpuber achter het behang te plakken, of op Marktplaats te zetten? Ja, ik ook!
Het feit dat het soms zo ontzettend lastig is, heeft er mee te maken dat onze peuters ons iets duidelijk willen maken. Door schade en schande heb ik dit geleerd (en leer ik nog elke dag met jullie mee ;) )
Ik geloof er echt in, dat in de peuterperiode, peuterpubertijd, “ik ben twee en ik zeg nee-fase”, de terrible two’s (en ga zo maar door), iets heel erg belangrijks gebeurt. Bij onze peuter, maar ook zeker bij ons als moeders! We krijgen er gratis en voor niets een aantal “SuperMAMpowers” bij!
Daarom ben ik peutercoach geworden, ik wil de kennis en overtuigingen die ik over peuters heb, delen met jullie als mede-peuterouders en professionals.
Er valt namelijk zoveel te leren van onze kleine “monsters” :)
Wil jij ook meer weten over de "SuperMAMpowers" die jij krijgt van je peuter? Ik geef op maandag 9 januari een "SuperMAM" workshop! Er volgt snel meer informatie over deze workshop op mijn site en via Facebook.