"Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand. Wie is het meest wijze van het land?" "Dat is je dochter", zei de spiegel snel, en ik dacht; "ja...dat klopt ook wel" ;)
Vandaag een typisch gevalletje van spiegelen door een peuter.
Onze oudste zoon ging vanmorgen, na zes weken, voor het eerst weer naar school, op naar groep 2! Onze dochter van 2 1/2 jaar oud heeft hem natuurlijk flink gemist vandaag en moet ook weer even wennen aan het feit dat ze niet de hele tijd samen zijn.
Maar goed, tussen de middag zitten mijn man, mijn dochter en ik aan tafel te eten (zoonlief eet op school). Mijn man en ik praten wat over een eventuele aan te schaffen tent voor de volgende zomervakantie. Terwijl we zo aan het kletsen zijn, komt onze dochter er wel eens tussendoor met een zin, die altijd begint met: " mama...?". Na een paar keer zegt mijn man: "Ik ben nu even met mama aan het praten, jij mag heel even wachten". Prima toch, zou je zeggen?
Nou, na een paar happen van haar boterham zei onze dochter: "Papa, je kan toch ook tegen mij praten?". En even was het stil aan tafel...Tsja, ze heeft natuurlijk hartstikke gelijk, ook zij heeft een mening over waar wij het samen over hebben. Ze liet ons even merken dat ook zij daadwerkelijk deel uitmaakt van onze gesprekken...Haar doel was natuurlijk bereikt, met volle aandacht werd ze vervolgens betrokken bij het gesprek...Prachtig toch? 
Heb jij ook wel eens zo'n momentje meegemaakt?
www.korukindercoaching.nl

Je hebt ze vaak genoeg gekregen: "Goedbedoelde adviezen". Je komt ze overal tegen: in de supermarkt, tijdens een familiedag, terwijl je aan het sporten bent, als je net even lekker op de bank zit als de kids in bed liggen, in je kraamtijd, ach zelfs al tijdens je zwangerschap. De adviezen komen vaak van je ouders, vrienden, andere moeders, het consultatiebureau, een toevallige voorbijganger...En natuurlijk zijn deze adviezen zeker goed bedoeld, zij willen allemaal ook gewoon het beste voor jou en je kinderen. En natuurlijk luister je ook oprecht naar de adviezen en tips die je krijgt.
Ook wij kregen (en krijgen) tips en adviezen van onze omgeving. Maar we hebben er één altijd ter harte genomen (en alle anderen met een flinke korrel zout) en dat was: "Volg je eigen gevoel". Dat is het beste advies wat je als (jonge) ouder van iemand kan krijgen! 
Dus deze geef ik ook graag aan iedereen die het wil horen door:
"Volg je eigen gevoel". Jij bent de ouder van je kind, jij bent degene die (als je heel goed luistert), het beste weet wat goed is voor je kind. Het is namelijk niet voor niets dat jij de kinderen hebt die precies bij je passen. Zij weten namelijk wat er nodig is...
En wat betreft alle goedbedoelde raad, daar haal je uit wat voor jou belangrijk is en de rest mag je loslaten. 
Laat je me weten wat het beste advies is wat jij ooit hebt gekregen?

www.korukindercoaching.nl

Ik kijk graag samen met mijn man verschillende series op tv. Zo ook "The Flash". Normaal gesproken kijk ik naar zo'n serie en vind ik het heerlijk om eens niet na te hoeven denken en gewoon lekker ontspannen op de bank te "hangen". Afgelopen week was er echter een aflevering die me echt geraakt heeft. En dat kwam door een kinderboek wat er voorgelezen werd. De boodschap van het boek was duidelijk: je bent goed zoals je bent en je moeder is de beste moeder die er kan zijn voor jou. Het verhaal liet me niet los en ik ben eens aan het zoeken gegaan. En wat blijkt? Het boek is niet officieel uitgebracht, maar ik heb wel de volledige tekst gevonden (bron: http://imgur.com/a/6pPbT). Lees maar eens mee:

 Er was eens een kleine dinosaurus, een Myosaurus genaamd, hij leefde samen met zijn moeder.
Op een dag vertelde hij zijn moeder: “Ik zou willen dat ik bijzonder was, net als alle andere dinosaurussen.”
“Als ik een T-Rex zou zijn, dan kon ik kauwen met mijn woeste tanden”.
“Maar als jij een T-Rex zou zijn”, zei zijn moeder. “Hoe zou je me dan knuffelen met je kleine armen?”
 
“Ik zou willen dat ik een Apatosaurus was”, zei de kleine dinosaurus. “Zodat ik met mijn lange nek, hoog boven de bomen uit kon kijken.”
“Maar als jij een Apatosaurus zou zijn”, zei zijn moeder. “Hoe zou je me dan kunnen horen in de boomtoppen als ik zou zeggen dat ik van je hou?”
 
“Wat jou zo speciaal maakt kleine Myosaurus”, zei zijn moeder. “Zijn niet je woeste tanden, of je lange nek, of je spitse bek”.
“Wat jou zo bijzonder maakt, ten opzichte van alle andere dinosaurussen in de hele wijde wereld, is dat jij een moeder hebt die perfect is voor jou!”
“En welke altijd van je zal blijven houden.”

Dat is een mooie boodschap om kinderen mee te geven. Maar ook zeker voor jullie als ouder. Jij weet zelf wat het beste is voor je kind. Soms heb je alleen even iemand nodig die je daarin bevestigd, of die je een zetje in de goede richting geeft. Maar houdt daarbij goed in je achterhoofd: Jij ben de perfecte ouder voor jouw kind, en je zal altijd van hem blijven houden!