|
Van de week liep ik met mijn zoon naar de badkamer om zijn tanden te gaan poetsen. We hadden een hele fijne dag gehad. De kids konden lekker naar buiten en hebben dus ook flink gespeeld op de trampoline en met de voetbal. Onze zoon van 5 jaar is gek op voetballen, en blijkbaar zo gek dat hij zijn voetbal mee naar bed wilde nemen. Ik zag al aan zijn hele houding dat hij die bal ECHT MEE NAAR BED wilde nemen. Nu vond ik dat niet zo'n goed idee en had ik een aantal opties: 1. Ik kon gewoon tegen hem zeggen: "Nee, de bal blijft beneden" - Gevolg was waarschijnlijk een driftbui en dat is niet zo handig voor het slapen gaan... 2. Toegeven - Had gekund, maar voor mijn gevoel ook niet zo slim omdat ik dan toch als moeder niet geheel geloofwaardig meer overkom... 3. Een positieve draai aan de situatie geven - Daar koos ik dus voor: Ik vertelde hem dat hij wel een foto van de bal kon maken met zijn ogen. Dan was het toch alsof hij de bal mee naar boven mocht nemen. En onze zoon keek naar zijn bal, knipperde met zijn ogen en zei; "Ja, nu heb ik een foto gemaakt en kan ik lekker over mijn bal gaan dromen." En al kletsend liepen we samen naar boven. Sindsdien hoor ik het hem vaker zeggen: "Even een foto met mijn ogen maken!". Erg leuk om te zien dat zo'n kleine opmerking, meteen raak was. Misschien kan jij het met je kind ook eens uitproberen ;). 
0 Reacties
Verbinding... Een woord wat ik zelf veel gebruik, maar ook een woord wat op het moment wel "hip" is in opvoedland. Wat is verbinding met je kind nu eigenlijk en wat kan je ermee? Dit is hoe ik er tegenaan kijk: Je kan het zien als een ouderwetse telefoonverbinding. Je pakt je hoorn, draait een nummer en iemand verbind je met de persoon die je graag wil spreken... Soms gaat dat wel eens mis en raak je verkeerd verbonden. En als dat gebeurt, wil je zo snel mogelijk de verbinding verbreken, om toch diegene te pakken te krijgen die je in de eerste instantie voor ogen had. Met je kinderen werkt het ook zo, je wilt de aandacht van je kind, je zegt wat of probeert wat en het werkt niet, de boodschap komt echt niet aan. Herkenbaar? Dan wil je het liefste zo snel mogelijk tóch de aandacht van je kind, maar hoe dan? Je probeert een andere manier, een manier die beter bij jullie op dit moment past. En als dat lukt, is de verbinding optimaal. Maar soms lukt het je als ouder gewoon niet de juiste verbinding te maken, deze tips kunnen je dan misschien helpen: - Zet je telefoon/laptop/tv uit - Zorg ervoor dat je bij je kind in de buurt bent, op ooghoogte zodat hij je kan zien - Zeg iets waardoor je de aandacht van je kind krijgt, zoals: "Lieverd, mag ik je even wat vragen?" - Je wacht dan minimaal 10 seconden (en dat is lang!), maar die tijd heeft je kind echt nodig om je vraag binnen te laten komen en te verwerken. (klik hier voor een filmpje over deze tip) - Dan pas stel je je volgende vraag en is er een goede verbinding. Soms komt het voor dat de verbinding met je kind echt even verbroken is. Maar geloof mij, met een dosis geduld, positiviteit en deze tips, komt het echt weer goed! Heb je wat meer hulp nodig, of heb je vragen? Stuur me dan een berichtje! Ook als je wilt laten weten of je de tips gebruikt hebt, ik lees je berichten graag.  Het is heerlijk om voor te lezen aan je kinderen, tòch? Tenminste ik vind het heerlijk en mijn kinderen genieten er ook van. Ik was vroeger al een echte boekenwurm, nu neem ik er te weinig tijd voor om eens een boek te lezen. Maar samen met de kinderen lees ik elke dag, meestal ook wel vaker op één dag. We hebben dan ook op meerdere plekken in huis een kast met kinderboeken staan. Beneden in de kamer, in mijn praktijkruimte en op de slaapkamer van Job. Ze komen regelmatig zelf met een boekje aanlopen. Ook "lezen" ze graag zelf. Lekker even hangen op de bank of liggen op de zitzak. Ik denk dat onze kinderen, net zoals ik, een boek lezen om tot rust te komen. Om je hoofd even "uit" te zetten. Om zelf niet na te hoeven denken of jezelf te bewijzen. Vandaag beginnen de Nationale Voorleesdagen, lees hier meer. Deze dagen staan in het teken van voorlezen en er worden ook verschillende leuke evenementen georganiseerd. Vandaag kun je bij ons in de bibliotheek in het dorp met je kinderen naar een "Pyjama Party". De kinderen komen in Pyjama en met knuffel naar de bieb, daar wordt voorgelezen en krijgen ze wat te drinken. Erg leuk, wij gaan er zeker heen! Als je het ook zo leuk vind om thuis voor te lezen, heb je hier een aantal tips om het nóg leuker te maken: - Neem de tijd en zorg ervoor dat er geen afleiding is, voor jou en je kinderen. Dus telefoon/radio/tv UIT! - Maak het gezellig, lekker knus onder een dekentje, of in het grote bed. Dicht bij elkaar en zorgen voor verbinding met je kind. - Laat je kinderen eens raden wat er gaat gebeuren. "Wat neemt boer Boris nog allemaal meer mee naar het strand?" (Boer Boris gaat naar zee) "Wie zou de onderbroeken hebben gestolen? " (Opa en oma Oelewapper en het raadsel van de verdwenen onderbroeken). - Schuw moeilijke woorden niet, kinderen begrijpen vaak veel meer dan we denken. Je kan, als je merkt aan je kind dat het het woord niet begrijpt, een ander woord gebruiken. En het daarmee duidelijk maken. Kinderen leren snel :) - Lees gerust hetzelfde verhaal vaker voor. In mijn e-book lees je meer over waarom herhaling belangrijk is. Meld je aan voor mijn nieuwsbrief en ontvang het e-book in je mailbox :) Heel veel plezier met (voor)lezen en laat je me weten welk boek vandaag favoriet was?  Terwijl we als gezin zijnde weer proberen in een fijn ritme te komen na de kerstvakantie, lukt het onze kids ook nog prima om het ons wel eens erg moeilijk te maken :) Samen spelen? Tsja, dat lukt regelmatig best prima. Maar ook hier gaat het wel eens mis tussen de peuter die haar autonomie verdedigt en een kleuter die ook duidelijk zijn mannetje staat. En het ging dus even helemaal mis...Want als je allebei wil spelen met dezelfde vishengel, wie krijgt hem dan uiteindelijk? Heel trots ben ik er niet op, maar het is wel soms de realiteit. Ook als peutercoach verlies ik soms mijn geduld :) In de eerste instantie liet ik de kinderen even met rust. Ik wilde kijken of ze het zelf konden oplossen. Maar al snel bleek dat ze beide niet gingen toegeven. Toen ze elkaar letterlijk in de haren vlogen besloot ik wel in te grijpen. Ik probeerde het eerst rustig en met zachte stem, maar dat mocht duidelijk niet baten. Dus uiteindelijk toch met hardere stem de twee uit elkaar gehaald. Na even afkoelen konden we het er samen over hebben. Ze bleven allebei erg gehecht aan dezelfde de vishengel, dus we konden er geen afspraken over maken (zoals om de beurt). Dat betekende dat de betreffende vishengel bovenop de kast ging. Nadat de storm weer tot rust was gekomen bij ons allemaal, leek het me verstandig om het roer om te gooien. Ik stelde voor om een spelletje "Uno" te spelen. We zijn allemaal amper bijgekomen van de commotie van net en zijn begonnen met het eerste spelletje als onze kleuter zegt: "Gezellig zo, hè mam, met zijn vieren!". De moraal van dit verhaal? Onze kinderen probeerden ons iets duidelijk te maken, ze wilden oprechte aandacht en rust. En dat hebben ze ook gekregen...  Fijn is het eigenlijk wel, om te weten dat vrijwel alle peuters hetzelfde doormaken. Ze liggen allemaal wel een keer gillend op de grond in de Jumbo. Of zorgen voor het schaamrood op je kaken als je lekker aan het eten bent in een chique restaurant en dat je peuterdochter roept "Ik heb een scheetje gelaten!". Fijn dat je als peutermoeder dus ook heel veel lotgenoten hebt. Maar wat maakt het nou toch zo zwaar? Waarom hebben we allemaal wel eens gedacht onze #peuterpuber achter het behang te plakken, of op Marktplaats te zetten? Ja, ik ook! Het feit dat het soms zo ontzettend lastig is, heeft er mee te maken dat onze peuters ons iets duidelijk willen maken. Door schade en schande heb ik dit geleerd (en leer ik nog elke dag met jullie mee ;) ) Ik geloof er echt in, dat in de peuterperiode, peuterpubertijd, “ik ben twee en ik zeg nee-fase”, de terrible two’s (en ga zo maar door), iets heel erg belangrijks gebeurt. Bij onze peuter, maar ook zeker bij ons als moeders! We krijgen er gratis en voor niets een aantal “SuperMAMpowers” bij! Daarom ben ik peutercoach geworden, ik wil de kennis en overtuigingen die ik over peuters heb, delen met jullie als mede-peuterouders en professionals. Er valt namelijk zoveel te leren van onze kleine “monsters” :) Wil jij ook meer weten over de "SuperMAMpowers" die jij krijgt van je peuter? Ik geef op maandag 9 januari een "SuperMAM" workshop! Er volgt snel meer informatie over deze workshop op mijn site en via Facebook. 
 "Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand. Wie is het meest wijze van het land?" "Dat is je dochter", zei de spiegel snel, en ik dacht; "ja...dat klopt ook wel" ;) |
Archieven
April 2019
Categorieën
Alles
|
RSS-feed