Koru Kindercoaching
  • Koru
  • Krachtpatsers
  • Blogberichten
  • Contact
    • Algemene voorwaarden/privacybeleid
  • Producten van de Groene Linde

Blog koru Kindercoaching

Grote en kleine weetjes over jonge kinderen

Een foto om over te dromen...

8/2/2017

0 Reacties

 
Van de week liep ik met mijn zoon naar de badkamer om zijn tanden te gaan poetsen. We hadden een hele fijne dag gehad. De kids konden lekker naar buiten en hebben dus ook flink gespeeld op de trampoline en met de voetbal. Onze zoon van 5 jaar is gek op voetballen, en blijkbaar zo gek dat hij zijn voetbal mee naar bed wilde nemen. Ik zag al aan zijn hele houding dat hij die bal ECHT MEE NAAR BED wilde nemen. Nu vond ik dat niet zo'n goed idee en had ik een aantal opties:
1. Ik kon gewoon tegen hem zeggen: "Nee, de bal blijft beneden" - Gevolg was waarschijnlijk een driftbui en dat is niet zo handig voor het slapen gaan...
2. Toegeven - Had gekund, maar voor mijn gevoel ook niet zo slim omdat ik dan toch als moeder niet geheel geloofwaardig meer overkom...
3. Een positieve draai aan de situatie geven - Daar koos ik dus voor:
Ik vertelde hem dat hij wel een foto van de bal kon maken met zijn ogen. Dan was het toch alsof hij de bal mee naar boven mocht nemen. En onze zoon keek naar zijn bal, knipperde met zijn ogen en zei; "Ja, nu heb ik een foto gemaakt en kan ik lekker over mijn bal gaan dromen."
En al kletsend liepen we samen naar boven.
Sindsdien hoor ik het hem vaker zeggen: "Even een foto met mijn ogen maken!". Erg leuk om te zien dat zo'n kleine opmerking, meteen raak was.
Misschien kan jij het met je kind ook eens uitproberen ;). 
Foto
0 Reacties

Verbinding  verbroken?

1/2/2017

0 Reacties

 
Verbinding... Een woord wat ik zelf veel gebruik, maar ook een woord wat op het moment wel "hip" is in opvoedland.
Wat is verbinding met je kind nu eigenlijk en wat kan je ermee? Dit is hoe ik er tegenaan kijk:
Je kan het zien als een ouderwetse telefoonverbinding. Je pakt je hoorn, draait een nummer en iemand verbind je met de persoon die je graag wil spreken...
Soms gaat dat wel eens mis en raak je verkeerd verbonden. En als dat gebeurt, wil je zo snel mogelijk de verbinding verbreken, om toch diegene te pakken te krijgen die je in de eerste instantie voor ogen had.
Met je kinderen werkt het ook zo, je wilt de aandacht van je kind, je zegt wat of probeert wat en het werkt niet, de boodschap komt echt niet aan. Herkenbaar?
​
Dan wil je het liefste zo snel mogelijk tóch de aandacht van je kind, maar hoe dan? Je probeert een andere manier, een manier die beter bij jullie op dit moment past. En als dat lukt, is de verbinding optimaal.
Maar soms lukt het je als ouder gewoon niet de juiste verbinding te maken, deze tips kunnen je dan misschien helpen:
- Zet je telefoon/laptop/tv uit
- Zorg ervoor dat je bij je kind in de buurt bent, op ooghoogte zodat hij je kan zien
- Zeg iets waardoor je de aandacht van je kind krijgt, zoals: "Lieverd, mag ik je even wat vragen?"
- Je wacht dan minimaal 10 seconden (en dat is lang!), maar die tijd heeft je kind echt nodig om je vraag binnen te laten komen en te verwerken. (klik hier voor een filmpje over deze tip)
- Dan pas stel je je volgende vraag en is er een goede verbinding.

Soms komt het voor dat de verbinding met je kind echt even verbroken is. Maar geloof mij, met een dosis geduld, positiviteit en deze tips, komt het echt weer goed! Heb je wat meer hulp nodig, of heb je vragen? Stuur me dan een berichtje! Ook als je wilt laten weten of je de tips gebruikt hebt, ik lees je berichten graag.
Foto
0 Reacties

Voorlezen 2.0

25/1/2017

0 Reacties

 
Het is heerlijk om voor te lezen aan je kinderen, tòch? Tenminste ik vind het heerlijk en mijn kinderen genieten er ook van. Ik was vroeger al een echte boekenwurm, nu neem ik er te weinig tijd voor om eens een boek te lezen. Maar samen met de kinderen lees ik elke dag, meestal ook wel vaker op één dag. We hebben dan ook op meerdere plekken in huis een kast met kinderboeken staan. Beneden in de kamer, in mijn praktijkruimte en op de slaapkamer van Job. Ze komen regelmatig zelf met een boekje aanlopen. Ook "lezen" ze graag zelf. Lekker even hangen op de bank of liggen op de zitzak. Ik denk dat onze kinderen, net zoals ik, een boek lezen om tot rust te komen. Om je hoofd even "uit" te zetten. Om zelf niet na te hoeven denken of jezelf te bewijzen.

Vandaag beginnen de Nationale Voorleesdagen, lees hier meer. Deze dagen staan in het teken van voorlezen en er worden ook verschillende leuke evenementen georganiseerd. Vandaag kun je bij ons in de bibliotheek in het dorp met je kinderen naar een "Pyjama Party". De kinderen komen in Pyjama en met knuffel naar de bieb, daar wordt voorgelezen en krijgen ze wat te drinken. Erg leuk, wij gaan er zeker heen!

Als je het ook zo leuk vind om thuis voor te lezen, heb je hier een aantal tips om het nóg leuker te maken:
- Neem de tijd en zorg ervoor dat er geen afleiding is, voor jou en je kinderen. Dus telefoon/radio/tv UIT!
- Maak het gezellig, lekker knus onder een dekentje, of in het grote bed. Dicht bij elkaar en zorgen voor verbinding met je kind.
- Laat je kinderen eens raden wat er gaat gebeuren. "Wat neemt boer Boris nog allemaal meer mee naar het strand?" (Boer Boris gaat naar zee) "Wie zou de onderbroeken hebben gestolen? " (Opa en oma Oelewapper en het raadsel van de verdwenen onderbroeken).
- Schuw moeilijke woorden niet, kinderen begrijpen vaak veel meer dan we denken. Je kan, als je merkt aan je kind dat het het woord niet begrijpt, een ander woord gebruiken. En het daarmee duidelijk maken. Kinderen leren snel :)
- Lees gerust hetzelfde verhaal vaker voor. In mijn e-book lees je meer over waarom herhaling belangrijk is. Meld je aan voor mijn nieuwsbrief en ontvang het e-book in je mailbox :)

Heel veel plezier met (voor)lezen en laat je me weten welk boek vandaag favoriet was?
Foto
0 Reacties

Best gezellig zo hè mam?

18/1/2017

0 Reacties

 
Terwijl we als gezin zijnde weer proberen in een fijn ritme te komen na de kerstvakantie, lukt het onze kids ook nog prima om het ons wel eens erg moeilijk te maken :)
Samen spelen? Tsja, dat lukt regelmatig best prima. Maar ook hier gaat het wel eens mis tussen de peuter die haar autonomie verdedigt en een kleuter die ook duidelijk zijn mannetje staat.
En het ging dus even helemaal mis...Want als je allebei wil spelen met dezelfde vishengel, wie krijgt hem dan uiteindelijk?
Heel trots ben ik er niet op, maar het is wel soms de realiteit. Ook als peutercoach verlies ik soms mijn geduld :)
In de eerste instantie liet ik de kinderen even met rust. Ik wilde kijken of ze het zelf konden oplossen. Maar al snel bleek dat ze beide niet gingen toegeven. Toen ze elkaar letterlijk in de haren vlogen besloot ik wel in te grijpen. Ik probeerde het eerst rustig en met zachte stem, maar dat mocht duidelijk niet baten. Dus uiteindelijk toch met hardere stem de twee uit elkaar gehaald. Na even afkoelen konden we het er samen over hebben. Ze bleven allebei erg gehecht aan dezelfde de vishengel, dus we konden er geen afspraken over maken (zoals om de beurt). Dat betekende dat de betreffende vishengel bovenop de kast ging.
Nadat de storm weer tot rust was gekomen bij ons allemaal, leek het me verstandig om het roer om te gooien. Ik stelde voor om een spelletje "Uno" te spelen. We zijn allemaal amper bijgekomen van de commotie van net en zijn begonnen met het eerste spelletje als onze kleuter zegt: "Gezellig zo, hè mam, met zijn vieren!".
De moraal van dit verhaal? Onze kinderen probeerden ons iets duidelijk te maken, ze wilden oprechte aandacht en rust. En dat hebben ze ook gekregen...
Foto
0 Reacties

Peuters zijn peuters, tòch?

24/11/2016

0 Reacties

 
Fijn is het eigenlijk wel, om te weten dat vrijwel alle peuters hetzelfde doormaken. Ze liggen allemaal wel een keer gillend op de grond in de Jumbo. Of zorgen voor het schaamrood op je kaken als je lekker aan het eten bent in een chique restaurant en dat je peuterdochter roept "Ik heb een scheetje gelaten!". 
Fijn dat je als peutermoeder dus ook heel veel lotgenoten hebt.
Maar wat maakt het nou toch zo zwaar? Waarom hebben we allemaal wel eens gedacht onze #peuterpuber achter het behang te plakken, of op Marktplaats te zetten? Ja, ik ook!
Het feit dat het soms zo ontzettend lastig is, heeft er mee te maken dat onze peuters ons iets duidelijk willen maken. Door schade en schande heb ik dit geleerd (en leer ik nog elke dag met jullie mee ;) )
Ik geloof er echt in, dat in de peuterperiode, peuterpubertijd, “ik ben twee en ik zeg nee-fase”, de terrible two’s (en ga zo maar door), iets heel erg belangrijks gebeurt. Bij onze peuter, maar ook zeker bij ons als moeders! We krijgen er gratis en voor niets een aantal “SuperMAMpowers” bij!
Daarom ben ik peutercoach geworden, ik wil de kennis en overtuigingen die ik over peuters heb, delen met jullie als mede-peuterouders en professionals.
Er valt namelijk zoveel te leren van onze kleine “monsters” :)
Wil jij ook meer weten over de "SuperMAMpowers" die jij krijgt van je peuter? Ik geef op maandag 9 januari een "SuperMAM" workshop! Er volgt snel meer informatie over deze workshop op mijn site en via Facebook.
Foto
0 Reacties

Zie jij het goud in je verleden?

15/11/2016

0 Reacties

 
I’m like one of those Japanese bowls
That were made long ago
I have some cracks in me
They have been filled with gold


That’s what they used back then
When they had a bowl to mend
It did not hide the cracks
It made them shine instead


So now every old scar shows
from every time I broke
And anyone’s eyes can see
I’m not what I used to be


But in a collector’s mind
All of these jagged lines
Make me more beautiful
And worth a higher price


I’m like one of those Japanese bowls
I was made long ago
I have some cracks you can see
See how they shine of gold.
-Peter Mayer
Dit gedicht (en liedje) geschreven door Peter Mayer is werkelijk prachtig! 
Ik heb het nummer nu meerdere malen beluisterd en het raakt me telkens weer. Want hoe zeer we ook onze kinderen willen behoeden voor moeilijke perioden in hun leven, het hoort er ook "gewoon" bij. Natuurlijk gunnen we géén kind het verlies van een (groot-) ouder of een scheiding van ouders, maar het gebeurt wel, iedere dag weer.
Zeker jonge kinderen zijn moeilijk voor te bereiden op deze gebeurtenissen, maar ze zijn er wel bij te betrekken. Je kunt ze niet hun hele leven beschermen voor alles wat moeilijk is.
Wat dit gedicht me duidelijk maakt is dat alles wat er in jouw en mijn verleden (en in het leven van je kind) gebeurd is, je ook rijker maakt. Het maakt je meer "mens". Je begrijpt wat anderen doormaken, je voelt mee. En wat wij als ouders ons écht mogen beseffen is dat het niet erg is om aan je kind jouw "scheuren" te laten zien. Want hoe mooi is het om te bedenken dat juist alles wat je mee meemaakt, jou, meer jou maakt! En dus ook jouw kind, meer zichzelf. Je kunt het liedje hieronder beluisteren...Raakt het jou ook?
Foto
0 Reacties

Spiegeltje, spiegeltje...

5/9/2016

0 Reacties

 

"Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand. Wie is het meest wijze van het land?" "Dat is je dochter", zei de spiegel snel, en ik dacht; "ja...dat klopt ook wel" ;)
Vandaag een typisch gevalletje van spiegelen door een peuter.
Onze oudste zoon ging vanmorgen, na zes weken, voor het eerst weer naar school, op naar groep 2! Onze dochter van 2 1/2 jaar oud heeft hem natuurlijk flink gemist vandaag en moet ook weer even wennen aan het feit dat ze niet de hele tijd samen zijn.
Maar goed, tussen de middag zitten mijn man, mijn dochter en ik aan tafel te eten (zoonlief eet op school). Mijn man en ik praten wat over een eventuele aan te schaffen tent voor de volgende zomervakantie. Terwijl we zo aan het kletsen zijn, komt onze dochter er wel eens tussendoor met een zin, die altijd begint met: " mama...?". Na een paar keer zegt mijn man: "Ik ben nu even met mama aan het praten, jij mag heel even wachten". Prima toch, zou je zeggen?
Nou, na een paar happen van haar boterham zei onze dochter: "Papa, je kan toch ook tegen mij praten?". En even was het stil aan tafel...Tsja, ze heeft natuurlijk hartstikke gelijk, ook zij heeft een mening over waar wij het samen over hebben. Ze liet ons even merken dat ook zij daadwerkelijk deel uitmaakt van onze gesprekken...Haar doel was natuurlijk bereikt, met volle aandacht werd ze vervolgens betrokken bij het gesprek...Prachtig toch? 
Heb jij ook wel eens zo'n momentje meegemaakt?
www.korukindercoaching.nl

Foto
0 Reacties

Negeer alle goedbedoelde adviezen ;)

12/8/2016

0 Reacties

 

Je hebt ze vaak genoeg gekregen: "Goedbedoelde adviezen". Je komt ze overal tegen: in de supermarkt, tijdens een familiedag, terwijl je aan het sporten bent, als je net even lekker op de bank zit als de kids in bed liggen, in je kraamtijd, ach zelfs al tijdens je zwangerschap. De adviezen komen vaak van je ouders, vrienden, andere moeders, het consultatiebureau, een toevallige voorbijganger...En natuurlijk zijn deze adviezen zeker goed bedoeld, zij willen allemaal ook gewoon het beste voor jou en je kinderen. En natuurlijk luister je ook oprecht naar de adviezen en tips die je krijgt.
Ook wij kregen (en krijgen) tips en adviezen van onze omgeving. Maar we hebben er één altijd ter harte genomen (en alle anderen met een flinke korrel zout) en dat was: "Volg je eigen gevoel". Dat is het beste advies wat je als (jonge) ouder van iemand kan krijgen! 
Dus deze geef ik ook graag aan iedereen die het wil horen door:
"Volg je eigen gevoel". Jij bent de ouder van je kind, jij bent degene die (als je heel goed luistert), het beste weet wat goed is voor je kind. Het is namelijk niet voor niets dat jij de kinderen hebt die precies bij je passen. Zij weten namelijk wat er nodig is...
En wat betreft alle goedbedoelde raad, daar haal je uit wat voor jou belangrijk is en de rest mag je loslaten. 
Laat je me weten wat het beste advies is wat jij ooit hebt gekregen?

www.korukindercoaching.nl

Foto
0 Reacties

Met je neus naar de grond...

21/6/2016

0 Reacties

 

Vroeger als klein meisje liep ik altijd al met mijn neus naar de grond samen met mijn ouders en broer. En nee, niet omdat ik verlegen was, maar omdat er in en op de grond prachtige schatten te vinden waren.
We liepen over het strand, te speuren naar mooie schelpen en vonden zelfs af en toe een haaientand.
Liepen we door het bos, waren we altijd op zoek naar beestjes en mooie blaadjes.
Natuurlijk genoten we ook van al het moois wat boven en naast ons en om ons heen te zien was. Maar die neuzen naar de grond blijven me altijd bij.
Ik doe het nu nog steeds!
 
En zo is het ook in het leven, als je je focust op één ding vind je de mooiste dingen, maar wil je alles in de gaten houden, alles meedoen, dan kom je vaak tot de conclusie dat je mooie dingen hebt gemist.
Zo werkt het ook in het opgroeien met je eigen kinderen. Alweer een dag voorbij, alweer een week voorbij, alweer een jaar voorbij…En heb je de momenten gezien die belangrijk waren?
Natuurlijk willen we op zo’n vraag allemaal volmondig: “Ja!” zeggen. Maar ook ik moet eraan geloven dat door de hectiek van alle dag, ik soms dingen heb gemist, waar ik toch later wel spijt van heb.
 
Maar hoe komt het toch, dat we allemaal in dezelfde drukke mallemolen terecht komen? Doet dat de maatschappij? Onze vrienden? Ons werk? Of zijn we zelf ook schuldig aan het voorbij gaan aan de belangrijkste zaken in het leven?
Ik mag wel spreken voor mezelf dat ik zelf er voor een groot gedeelte schuld aan ben. Maar gelukkig weet ik ook dat er dingen te veranderen zijn, en al in verandering gezet zijn!
 
Denk maar eens aan de drukke agenda die we allemaal hebben, en onze kinderen moeten daarin mee. Zij hebben geen keus. Of ze het leuk vinden of niet: ze moeten mee naar een feestje, terwijl ze eigenlijk moe zijn van een drukke schooldag. Ze moeten op een sport, anders hoor je er toch niet bij? Ze moeten mee boodschappen doen, etc.etc. En komt er (terecht) commentaar van één van onze peuters/kleuters, horen we dat eigenlijk niet. We mopperen zelfs nog even op ze.
Maar als je op zo’n moment even écht kijkt naar je kind, naar jezelf en even afstand neemt van de situatie, wat zie je dan? Ik denk dat je zult zien dat je kind gelijk heeft. Het is niet leuk om steeds maar te moeten, geen rust te krijgen en geen keus te hebben.
Daarom gaan kinderen op deze jonge leeftijd hun grenzen en die van jou gegarandeerd verkennen. En hoe doen ze dat?
 
Door enorm driftig te worden op momenten dat jij dat echt niet kan gebruiken… Door honderd keer te vragen, waarom iets is zoals het is… Door te treuzelen op momenten dat je haast hebt… Door constant aan je broek te hangen, zodat je niet eens even alleen naar de wc kan… En zo op nog veel meer manieren die je vast wel zult herkennen…
Ook ik kom natuurlijk nog in deze momenten met mijn kinderen terecht. En ook ik ben echt niet altijd “de beste moeder”. Maar wat ik wel weet is dat wij als ouders, de beste ouders voor onze kinderen zijn. En dat geldt dus ook voor jullie!
 
Je hebt de keus in welke stappen je wel en niet zet in je opvoeding. Je kiest zelf voor wat je wilt staan en wat je je kinderen mee wilt geven.
Zo vind ik het erg belangrijk om mee te geven dat je respect hebt voor anderen en voor de natuur. Maar dit soort dingen moet je natuurlijk dan ook zelf uitstralen naar je kinderen toe. Je zou het ze eigenlijk niet moeten hoeven leren, maar ze kunnen het afkijken van je.
 
Ook vind ik het erg belangrijk om tot rust te komen en merk ook meteen aan onze kinderen als we het te druk hebben gehad. Natuurlijk loopt het soms niet helemaal zoals je zelf had bedacht. Maar uiteindelijk heb je altijd een keus!
En het is aan jou te bepalen wat je met die keus doet.
En hoe belangrijk is het dat kinderen leren hun eigen keuzes te maken? Keuzes gebaseerd op wat ze zelf echt willen, en niet omdat een vriendje dat toevallig ook wil.
 
Keuzes maken vanuit je eigen kracht, je eigen wil, is iets wat je kind al rond het tweede levensjaar begint te leren. De eerste Ik-inslag: “Ik ben twee en ik zeg nee”. We zeggen het allemaal, maar beseffen we ook wat kinderen hiermee leren? Ze leren keuzes te maken vanuit zichzelf. Wat hun intuïtie hen ingeeft. En hoe we ermee omgaan bepaald voor de rest van hun leven hoe ze in staat zijn om keuzes te maken. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je alle keuze bij een kind neer moet leggen, want ze zijn nog niet altijd in staat om de gevolgen van hun keuzes te overzien.
Maar soms is de beste regel: (welke ik even “leen” van ontwikkelingspsycholoog Steven Pont) twee keer nee = ja! En wat bedoelt hij hiermee? Keuzes mag je soms aan een kind overlaten, maar daarbij stel je jezelf twee vragen: Is het gevaarlijk? En, hebben anderen er last van? Is het antwoord twee keer nee? Dan zou je je kind toestemming kunnen geven om iets wel of niet te doen. Bijvoorbeeld zijn jas aantrekken: Is het gevaarlijk als hij zijn jas niet aandoet? Nee. Hebben anderen er last van? Nee = Ja!
 
Dit houdt dus wel in dat je soms als ouder even niet ingrijpt, dat je de gebeurtenissen op zijn beloop laat. Dat je je kinderen soms al wat meer los mag laten. In een maatschappij waar ontzettend over-beschermend wordt opgevoed, is dit wel een hele andere kijk op opvoeden. Maar misschien wel een juiste. Door kinderen te laten ervaren wat de gevolgen zijn van hun keuzes, weten ze de volgende keer of het slim is om het op dezelfde manier te doen of juist niet. Elke keer als wij de keuze voor onze kinderen maken, leren ze alleen maar te luisteren naar wat jij zegt, maar niet te luisteren naar wat hun eigen lichaam, verstand en gevoel ze ingeeft.
En uiteindelijk als kinderen ouder worden, verwachten we dat ineens wel van ze. Maar door ze deze ruimte niet te gunnen, leren ze ook niet hoe ze goede keuzes kunnen maken.
 
Ik ben van mening dat kinderen en ook wij als ouders elke dag fouten moeten maken. Ik ben niet zo van het MOETEN, maar in deze moet je fouten maken! Door fouten leer je namelijk, door vallen leer je opstaan, door foute keuzes maak je later de juiste keuzes, door af en toe scheef te gaan, weet je ook weer wat recht is. En je leert je eigenheid je autonomie vast te houden. In een maatschappij waar vaak iets anders van je gevraagd wordt.
En natuurlijk lukt dit niet altijd, maar fouten MOET je maken toch?
 
Wat je altijd in je achterhoofd mag houden is dat het karakter en de manier hoe een kind in het leven staat, bepaald wordt in de eerste zeven jaar van zijn leven. Dus hoe wij met onze kinderen omgaan in de eerste zeven levensjaren, alles wat me meemaken, wat er op ons pad komt laat sporen achter in ons levenspad. En dat geldt dus ook voor jou, jouw eerste zeven levensjaren waren dus ook kenmerkend voor je karakter nu. Denk daar maar eens aan terug als je dat kan. Of ga eens op onderzoek uit en zie de dingen die belangrijk waren!
 
Wil jij ook een verandering in hoe je tegen het maken van keuzes aankijkt? Of hoe je vindt dat je kinderen dat moeten doen? Neem dan eens contact met me op. Samen kijken we dan naar wat er in jullie situatie past.

Foto
0 Reacties

Het zonnetje in huis...

14/6/2016

0 Reacties

 

​Ik ken een jongetje van 4 jaar, hij heeft het wel eens lastig en weet dan niet zo goed zijn emoties te uiten. Het is ook een druk leventje wat hij leidt: elke dag naar school, zwemles, afspreken met vriendjes (het liefst elke dag), naschoolse opvang en dan ook nog in de weekenden feestjes en uitstapjes. Je kunt je vast wel voorstellen dat hij niet altijd meer weet hoe het moet. Hij is daarnaast ook nog hoogsensitief en dat helpt hem ook niet altijd om dingen te relativeren, hij heeft een heel hoog rechtvaardigheidsgevoel namelijk. 
Als het weer eens erg druk is geweest, kan hij een woede-uitbarsting krijgen, en dan niet een beetje, maar echt heel boos!
Wat hem goed kan helpen is het zonnetje in zijn buik, recht onder zijn navel. Hij praat daarover met zijn moeder. Elke avond bespreken ze samen even de dag. Ze sluiten de dag zo op een rustige en positieve manier af. Zo komt er elke avond aan de orde welke kleur het zonnetje van het jongetje heeft. Omdat het kereltje zo ontzettend veel van regenbogen houdt, heeft zijn zonnetje (op rustige dagen) wel "honderd-duizend-tachtig" kleuren. Maar afgelopen week was het anders. Overdag had het jongetje een grote woede-uitbarsting gehad. Hij was even onbereikbaar. Maar die avond in zijn bed werd er nog even over gesproken. Hij kon met woorden niet benoemen waarom hij toch zo boos was geweest, maar wel welke kleur zijn zonnetje had op dat moment: "wit". Omdat hij zó boos was. Mooi om te beseffen dat "Witheet" dus ook echt een kleur is die kinderen kunnen voelen als ze heel boos zijn. 
De moeder wilde het jongetje helpen op momenten dat hij boos was, om hem te herinneren aan zijn zonnetje. Maar het jongetje had dé oplossing zelf al bedacht: "ik maak er gewoon een andere kleur van mama, dat kan ik zelf wel". 
Kinderen zijn zo flexibel en creatief dat ze voor de moeilijkste dingen ook al zelf een oplossing bedenken. Prachtig!
Wil je meer informatie, of gewoon eens een keer je verhaal kwijt?
www.korukindercoaching.nl
http://eepurl.com/bRZP0v​

Foto
0 Reacties
<<Vorige
Voorwaarts>>

    Archieven

    April 2019
    Maart 2019
    Mei 2018
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Februari 2016
    December 2015

    Categorieën

    Alles
    10 Seconden Tip
    9-jarig Kind
    Aandacht Voor Elkaar
    Adviezen/Tips
    Afscheid Nemen
    Annie
    Besmettelijkheid
    Boosheid
    Bossen
    Buitenschoolse Opvang
    Challenge
    Coaching
    Communicatie
    Driftbui
    Emoties
    Focus
    Fouten Maken
    Geboorte
    Geboorte In Kaart
    Geboortepatronen
    Gedrag
    Herinneringen
    Hoogsensitiviteit
    Humor
    Ik Ben Twee En Ik Zeg Nee
    Jabberen
    Jouw Gevoel
    Kalmeringsritueel
    Karakter
    Keizersnede
    Keuzes Maken
    Kinderdagverblijf
    Kinderopvang
    Kinderyoga
    Kleuter
    Koru Express
    Korukindercoaching
    Koru Kindercoaching
    Moed
    Moeder
    Muziek
    Muziek Maken
    Nationale Voorleesdagen
    Navelstreng
    Navelstrengomstrengeling
    Onzekerheid
    Opvoeding
    Overlijden
    Paniek
    Perfecte Ouder
    Peuter
    Peutercoach
    #peutermoeder
    Peuterpubertijd
    Peuters
    Positiviteit
    Rouwverwerking
    Ruimte
    Rust
    Ruzie
    Scheiding
    Smijten
    Snelle Geboorte
    Spelen
    Spiegelen
    SuperMAM
    SuperMAMpowers
    Tips
    Trauma
    Verbinding
    Verdriet
    Verleden
    Voorlezen
    Wennen
    Workshop
    Zingen
    Zonnetje
    Zwangerschap

    RSS-feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Koru
  • Krachtpatsers
  • Blogberichten
  • Contact
    • Algemene voorwaarden/privacybeleid
  • Producten van de Groene Linde